عجیب است، نمی‌دانم چرا وقتی زمان انجام دادن کاری ‌است به آن بی‌توجهی شده و به فراموشی سپرده می‌شود. همچون کودکان مشغول بازی می‌شویم، امّا در آینده‌ای نه چندان دور با پشیمانی(ای کاش و ای کاش) سر‌ می‌دهیم.

این روز‌‌ها اگر سری به ارتفاعات و کوه‌های اسالم تالش بزنیم با زیبایی شگفت‌انگیزی روبرو می‌شویم که در نوع خود دلربا و کم‌نظیر است، شقایق‌ها در دل سبزه‌زار سر بلند کرده و به مهمانان سلام می‌کنند.

 امّا پاسخشان چیزی جز لگد‌مال شدن، چیده‌شدن بی‌رحمانه و شکسته‌شدن بوته‌ها و شاخ و برگشان نیست. 

به راستی تا کی بی تفاوتی و انفعال؟

تا کی عدم مسؤولیت‌پذیری نسبت به طبیعت؟

چه کسی پاسخ‌گوست؟!

اگر مهمان و مسافر دیرینه‌ی ییلاقات اسالم باشید، متوجّه نابودی تدریجی و کاهش چشم‌گیر شقایقها شده‌اید.

نوش‌دارو پس از مرگ سهراب، رسم دیرینه‌ی ما آدمیان است. این بار امّا نه!

پس فردا دیر است، همین امروز باید چاره‌ای اندیشید...

چشم‌هایتان را ببندید و تصوّر کنید در حیاط خانه‌ی خویش گل‌های زیبا کاشته‌اید و مهمان‌هایتان بی توجّه به زحمت شما تنها برای عکسی یادگاری کمر گل‌هایتان را می‌شکنند و با لبخندی ملیح و بی هیچ حسّ مسؤولیّتی رد می‌شوند.

در دل می‌شکنید و با خود می‌گویید همه را محروم از این زیبایی می‌گردانم و گل‌هایم را برای جاودانگی محصور می‌کنم.

حال به ییلاقات و گل‌های زیبایش بنگرید که خدا بی‌هیچ حصاری محیطی زیبا برای استراحت مسافران خلق کرده‌ است امّا مسافران بدون توجّه و احساس مسؤولیت در برابر این هدیه‌ی الهی طبیعت را تسلیم جانشینی خویشتن می‌کنند.

آیندگان تنها اسم و عکس شقایق را خواهند شنید و خواهند دید، افسوس که اگر به ایت ترتیب پیش روییم اثری از این زیبایی و طراوت باقی نمی‌ماند.

 از همه‌ی کسانی که به طبیعت سرسبز  ییلاق اسالم سفر می‌کنند و از مسئولین و مردم تقاضا داریم که همین امروز شقایق‌ها را دریابند.

برای لذّت بردن چند ساعته باعث ریشه‌کنی این موهبت الهی نشویم.

کم نیستند بهشت‌های کوچک در سراسر ایران که نیاز به تگهبان و نگهدار دارند،  شقایق‌ها نیز نیاز به شقایق‌بان دارند.

الهی به ما بینش عطا کن که دانش‌مان مفید باشد، که بفهمیم  لذّت آنی و لحظه‌ای به دست گرفتن گل‌های شقایق، آزاری در حقّ طبیعت است که در آینده حسرتش به خودمان باز می‌گردد. 

پس من وشما همگی با احتیاط از کنار گل‌ها رد شویم و به کودکان نیز یاد دهیم به طبیعت احترام بگذارند و از آن محافظت کنند، زیرا آن‌ها سرباز های کوچک الهی و شقایق‌بانان امروزند.

بارالها بخاطر همه‌ی این زیبایی‌هایی که در طبیعت به ودیعه گذاشته‌ای از تو سپاس‌گزاریم.

شقایق‌ها را دریابید، شقایق‌ها را دریابیم تا آیندگان نیز شقایق‌ها را لمس کنند و لذّتی را در وجود خود بیافرینند چرا که نیاز دیدن با عکس هم برطرف خواهد شد امّا بهشت را تنها باید لمس کرد.